"คบคนพาลพาลพาไปหาผิด คบบัณฑิตบัณฑิตพาไปหาผล"
สุภาษิตคำพังเพยนี้ เป็นข้อความที่มีความหมายดีมากๆ (ถ้าแปลเอาเฉพาะความหมายอ่ะนะ)
แต่สำหรับตัวบทความของมันเองนั้น กลับลักลั่นย้อนแย้ง สิ้นดี!! (คือผมขัดใจน่ะครับ ^ ^")
เคยมีใครคิดไหมว่า?
แล้วถ้า "พาล" กับ "บัณฑิต" มาคบกันเองล่ะ??? ฝ่ายไหนจะชนะ!!
บัณฑิตจะพาพาลไปหาผล
หรือ
พาลจะพาบัณฑิตไปหาผิด
...
อย่างไหนกันแน่หนอ?!!
จะมีใครคิดไหมว่า?
คบพาลพาลพาไปหาผิดหรือ? ไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง เพราะเราเป็นบัณฑิต เดี๋ยวเราพาพาลมันไปหาผลเอง วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ^ ^"
-----------------------------------------
เอาเป็นว่า จริงๆแล้วสุภาษิตคำพังเพยนี้ ตามความหมายของมันแล้ว ถูกต้องดีครับ
เนื้อแท้ของมันก็คือการ "สอนให้รู้จักคบคน" เท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมากครับ ไม่ได้ซับซ้อนหรือลักลั่นย้อนแย้งอะไรหรอก
เพียงแต่ถ้อยคำที่เอามาแทนการสอนคนให้รู้จักคบคนนั่นเอง ที่มันชวนสับสน อลหม่านหัวใจ ^ ^"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น